روزی که عشق مرد ...

عشق - عقل - علاقه - زندگی - زندان - جوانی - مرگ - حسرت - آه - نگاه

روزی که عشق مرد ...

عشق - عقل - علاقه - زندگی - زندان - جوانی - مرگ - حسرت - آه - نگاه

باران

 وای باران باران

              باران

شیشه پنجره را باران شست

از دل من اما چه کسی نقش تورا خواهد شست؟

 

آسمان سربی رنگ

من درون قفس سرداتاقم دلتنگ

می پرد مرغ نگاهم تا دور

 

وای باران باران

          پرمرغان نگاهم را شست

فقط میخوام با خواستنت تا هستم از تو کم نشم

نمیشه باورت کنم
                        نمیشه از تو رد بشم
                                                  نمیشه خوبه من بشی
                                                                             نمیشه با تو بد بشم
                                                                                                     نه دل دارم که بشکنی
                                                                                                                               نه جون دارم فدات کنم
                                                                                                                               نه پایه موندنه منی
                                                                                                                               نه میتونم رهات کنم
نه میتونه تو خلوتش دلم صدا کنه تورو
                                              نه میتونم بگم بمون..
                                              نه میتونم بگم برو
کجا برم که عطر تو نپیچه تو  لحظه هام
قصه مو از کجا بگم که پا نگیری تو صدام
                                                     چه جوری از تو بگذرم تویی که معنیه منی
                                                     تویی که از منی اگر تیشه به ریشه میزنی
نه ساده ای نه خط خطی
                            نه دشمنی نه همنفس
                                                    نه با تو جایه موندنه
                                                                            نه مونده راهه پیشو پس
نه میتونه تو خلوتش
                        دلم صدا کنه تورو
نه میتونم بگم بمون..
                       نه میتونم بگم برو
                                            کجا برم که عطره تو نپیچه تو لحظه هام
                                            قصه مو از کجا بگم که پا نگیری تو صدام
نمیشه باورت کنم
                        نمیشه از تو رد بشم
                                                  نمیشه خوبه من بشی
                                                                             نمیشه با تو بد بشم
                                                                                                     نه دل دارم که بشکنی
                                                                                                                               نه جون دارم فدات کنم
                                                                                                                               نه پایه موندنه منی
                                                                                                                               نه میتونم رهات کنم
نمیشه با تو باشم و اسیر دست غم نشم
                                              فقط میخوام با خواستنت تا هستم از تو کم نشم
                                              فقط میخوام با خواستنت تا هستم از تو کم نشم
                                              فقط میخوام با خواستنت تا هستم از تو کم نشم
 

اینجا همه هر لحظه می‌پرسند:
« حالت چطور است؟ »
اما کسی یک بار
از من نپرسید
« بالت . . . »

*****

تقصیر من نبودکه با این همه . . .
که با این همه امید قبولی
در امتحان ساده‌ی تو رد شوم
اصلاً نه تو ، نه من!
تقصیر هیچ کس نیست
از خوبی تو بود
                   که من
                             بد شدم