اشک و آه

عمری چو شمع گریه جانسوز می کنیم
روزی به شب بریم و شبی روز می کنیم

***
اشکیم و جان گدازتر از آتشیم ما
آهیم و کار برق جهانسوز میکنی

صبرم عطا کن

 خدایا تو خود این وجود مرا ~  سراسر همه تار و پود مرا
  به عشق و مستی سرشتی اگر ~  یا غم عشق او از سرم کن به در
یا که صبرم عطا کن ~ یا نصیبم نما بینمش یک نظر ~ یا که دردم دوا کن
                                           * * *
چرا به نگاهش به چشم سیاهش ~ تو این همه مستی دادی
  اگر همه مستی، تو هستی مارا ~ به باده پرستی دادی
        حالا که جز غم نصیبم ندادی ~ راهی به کوی حبیبم ندادی
                           صبرم عطا کن ~ دردم دوا کن
                                           * * *
           چرا تو به جای وفا و محبت ~ به او رخ زیبا دادی
        به او سر زلف شکسته برای  ~ شکسته دل من دادی
                      عمر ی در این سودا به سر بردم خدایا
                    دور از لبش چون غنچه خون خوردم خدایا
                                           * * *
         حالا که جز غم نصیبم ندادی ~  راهی به کوی حبیبم ندادی
                            صبرم عطا کن ~  دردم دوا کن

سوزد مرا سازد مرا

ساقی بده پیمانه ای ز آن می که بی خویشم کند
بر حسن شور انگیز تو عاشق تر از پیشم کند
                                                           زان می که در شبهای غم بارد فروغ صبحدم
 غافل کند از بیش و کم فارغ ز تشویشم کند
                                                        نور سحرگاهی دهد فیضی که می خواهی دهد
با مسکنت شاهی دهد سلطان درویشم کند
                                                      سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا
وز من رها سازد مرا بیگانه از خویشم کند
                                                       بستاند ای سرو سهی سودای هستی از رهی
یغما کند اندیشه را دور از بد اندیشم کند