در دل و جان خانه کردی عاقبتآمدی کآتش در این عالم زنیای ز عشقت عالمی ویران شدهمن تو را مشغول میکردم دلاعشق را بیخویش بردی در حرمیا رسول الله ستون صبر راشمع عالم بود لطف چاره گریک سرم این سوست یک سر سوی تودانهای بیچاره بودم زیر خاکدانه را باغ و بستان ساختیای دل مجنون و از مجنون بترکاسه سر از تو پر از تو تهیجان جانداران سرکش را به علمشمس تبریزی که مر هر ذره را |
|
هر دو را دیوانه کردی عاقبتوانگشتی تا نکردی عاقبتقصد این ویرانه کردی عاقبتیاد آن افسانه کردی عاقبتعقل را بیگانه کردی عاقبتاستن حنانه کردی عاقبتشمع را پروانه کردی عاقبتدوسرم چون شانه کردی عاقبتدانه را دردانه کردی عاقبتخاک را کاشانه کردی عاقبتمردی و مردانه کردی عاقبتکاسه را پیمانه کردی عاقبتعاشق جانانه کردی عاقبتروشن و فرزانه کردی عاقبت |